مثبت نیوز – بسیاری از کارگردانان جریانساز دین خود را به سینما با معرفی چهرههایی که امروز بهعنوان بازیگران درجهیک شناخته میشوند، ادا کردند.
داریوش مهرجویی با فیلم «درخت گلابی»، گلشیفته فراهانی را به سینمای ایران معرفی کرد. مهرجویی همچنین با فیلم «پری»، نیکی کریمی را از مهاجرت منصرف کرد و دوباره به سینما برگرداند. مسعود کیمیایی در دهه ۷۰، بازیگرانی چون هدیه تهرانی، فریبرز عربنیا، محمدرضا فروتن و پارسا پیروزفر را با فیلمهایی مثل «سلطان»، «ضیافت» و «مرسدس» به اوج رساند و مسیر حرفهای آنها را رقم زد.
رسول صدرعاملی هم بهعنوان یکی از کارگردانهایی شناخته میشود که جسارت معرفی چهرههای تازه را داشت. ترانه علیدوستی، پگاه آهنگرانی و سها نیاستی با نقشآفرینی در آثار او به شهرت رسیدند. حسن فتحی نیز با نگاهی حرفهای و تئاتری، بازیگران جوان را در نقشهای مکمل وارد جریان اصلی کرد. چهرههایی مثل پریناز ایزدیار، طناز طباطبایی، مهدی سلطانی، هومن برقنورد و نسیم ادبی از دل همین همکاریها به مخاطبان معرفی شدند.
بهروز افخمی نیز در کنار ساخت آثار جریانساز، بستری برای ورود چهرههای تازه فراهم کرد. ابوالفضل پورعرب از جمله بازیگرانی است که با فیلمهای او به شهرت رسید و مسیر حرفهایاش را آغاز کرد. محمدحسین مهدویان هم با نگاهی نسلساز، بازیگرانی چون هادی حجازیفر را به سینمای جریان اصلی آورد و به تثبیت جایگاه آنها کمک کرد. احمدرضا درویش با نگاه متفاوت خود به سینمای دفاع مقدس، زمینهساز درخشش بازیگرانی مثل کامبیز دیرباز شد و نقش مهمی در شناساندن آنها به مخاطب ایفا کرد.
ابراهیم حاتمیکیا، هرچند کمتر بهعنوان استعدادیاب شناخته میشود، اما در آثارش بازیگران تئاتریای چون علی دهکردی، پرویز پرستویی، هما روستا و حبیب رضایی را به کار گرفت و از طریق فیلمهایی مثل «ازکرخه تا راین» و «آژانس شیشهای» آنها را به سینمای جریان اصلی آورد.