توسط : مثبت نیوز – این بار هتاکی و بی‌احترامی از سوده نجفی گذشته و به سفره سردار سلیمانی رسیده است و اعضای شورای شهر تهران کوتاه و دست به دامن قوه‌قضائیه شده‌اند.
مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران درباره بی‌احترامی به اعضای شورای شهر تهران گفت: «به باور من این مسئله بخشی از واقعیت سیاست ایران است. امروز شخصیت‌هایی در عرصه سیاسی کشور حضور دارند که حیات سیاسی خود را در چارچوب «حکمرانی نمایشی» تعریف می‌کنند. حکمرانی نمایشی دارای شاخص‌های مشخصی است و بنده آقای زاکانی را نمادی از این نوع حکمرانی در کشور می‌دانم؛ حکمرانی‌ای که در آن نمادگرایی بر جوهر سیاست‌گذاری غلبه دارد و سیاست‌گذاری عمدتاً واکنشی و کوتاه‌مدت است. در این نوع حکمرانی، اولویت مسئولان بیشتر «مدیریت تصویر» است نه «مدیریت بحران». از ویژگی‌های آن نیز شکل‌گیری یک بوروکراسی نمایشی در ساختارهاست. یعنی ایجاد کمیته‌ها، شوراها یا کارگروه‌های متعدد برای بررسی یک مشکل که اغلب خروجی عملی و مؤثری ندارند. در حال حاضر نمادهایی از این حکمرانی نمایشی در کشور قابل مشاهده است.»
او افزود: «یکی از دغدغه‌های اصلی حکمرانی نمایشی «مدیریت تصویر» است که معمولاً از طریق پول‌پاشی در برخی رسانه‌ها دنبال می‌شود. در سال‌های گذشته شاهد شکل‌گیری رسانه‌هایی بوده‌ایم که به‌صورت شبکه‌ای و در ازای دریافت مبالغی، اقدام به توزیع محتوای واحد در کانال‌ها و گروه‌های مختلف می‌کنند. این واقعیتی است که نباید آن را نادیده گرفت. واقعیت امروز این است که باید از برخی رسانه‌ها پرسید: «چقدر می‌گیری تا منتقدین را تخریب کنی؟» به نظر من این مسئله یک چالش مهم در عرصه سیاست کشور است. خاموش کردن صدای منتقدان، نه‌تنها منفعتی برای کشور ندارد بلکه از نگاه من بازی در زمین رسانه‌های بیگانه است که تلاش می‌کنند برای خود مرجعیت ایجاد کنند. ما به این موضوع توجه نمی‌کنیم که چگونه این رسانه‌ها مرجعیت پیدا می‌کنند. بخشی از این مرجعیت‌یابی نیز به ضعف عملکردی صداوسیما برمی‌گردد. امروز با صداوسیمایی مواجه هستیم که در اختیار یک نگاه سیاسی مشخص قرار گرفته؛ نگاهی که البته در کشور قدرت و توان بالایی دارد.»
اقراریان گفت: «بخشی از پروژه تخریب خانم سلیمانی به دلیل انتقاد و درخواست ایشان برای استعفای آقای زاکانی، دقیقاً در همین چارچوب حکمرانی نمایشی دنبال می‌شود. در حکمرانی نمایشی، نمایشگر صحنه و بازیگر عرصه سیاست تلاش می‌کند با ایجاد هزینه‌های متعدد و تهدید منتقدان، هزینه نقد را بالا ببرد. حتی به من و برخی از اعضای شورای شهر که منتقد آقای زاکانی هستند گفته می‌شد؛ «این نوع انتقاد منتج حذف ما از سپهر سیاسی خواهد شد.» به هر حال زمانی شهرداری انتخاب شده که فاقد مؤلفه‌های لازم برای اداره شهر تهران است و به‌جای اداره حرفه‌ای، اداره سیاسی شهر شکل گرفته است. شهردار تهران با تمام مسئولیت‌های سنگین به جایگاه‌های بالاتری از جمله ریاست‌جمهوری می‌اندیشد. درست مانند مردم قم که در میانه راه رها کرده و از مجلس استعفا داد و به شهرداری تهران آمدند. همان اتفاقی که در نمایندگی ایشان رخ داد؛ یعنی رها کردن مردم قم در میانه راه و آمدن به شهرداری تهران. این نگرانی وجود دارد که کرسی‌های بالاتر کانون اصلی توجه باشند.»
اقراریان با اشاره به اینکه در حکمرانی نمایشی، مشکلات واقعی کشور حل نمی‌شود، گفت: «هر چقدر به انتخابات نزدیک‌تر شویم شاهد فشار بر منتقدان عملکرد آقای زاکانی هستیم. ابزاری برای شناسایی اینکه این فعالیت‌ها از سوی چه کسانی انجام می‌شود، در اختیار ما نیست. برخی از این حساب‌ها اشخاص حقیقی و شناخته‌شده هستند و برخی اکانت‌ها هم فیک هستند که در مقابل گرفتن پول به تخریب و توهین می‌پردازند. این رویکرد سیاسی باید مورد توجه و رسیدگی دستگاه قضایی قرار گیرد تا فضای نقد در کشور با خاموشی مواجه نشود. خاموش شدن فضای نقد، قطعاً به نفع ایران نیست.»
این عضو شورای شهر تهران در نکته پایانی تاکید کرد: «این سبک برخورد را در دوره‌های گذشته و مقاطع تاریخی در رفتار و گفتار شهردار تهران مشاهده کردیم. ایشان شخصیت گمنامی در سیاست نیست و چهره‌ای شناخته‌شده است. معتقدم اگر امروز بخشی از مردم اعتماد خود را به صندوق رأی از دست داده‌اند ریشه در رفتارهایی در عرصه سیاست دارد که نمادهای مشخصی دارند و شخصیت‌هایی این رویکردها را دنبال می‌کنند. این افراد به‌دنبال مشارکت حداقلی هستند تا در سایه این مشارکت کم، بتوانند در قالب حکمرانی نمایشی، کرسی‌های خود را برای مقاصد آینده حفظ کنند.»
