توسط : مثبت نیوز – در جدولهای رسمی آمده که نیروگاههایی مانند منتظر قائم در کرج و شهید رجایی در قزوین بهطور مشخص مازوت مصرف میکنند و نیروگاههای ری، پرند و پاکدشت نیز با گازوئیلی کار میکنند که میزان گوگرد آن نهتنها استاندارد نیست، بلکه در برخی موارد صدبرابر بیش از حد مجاز است. وقتی استاندارد یورو۴ سقف گوگرد را ۵۰ میلیگرم بر کیلوگرم تعیین کرده، اعدادی مثل ۶۰۱۲ در ری یا ۶۶۵۷ در پرند به معنای این است که سوخت مصرفی عملاً در سطح مازوت آلایندگی تولید میکند؛ حتی اگر نامش «گازوئیل» باشد.
در این میان، نقش نیروگاه ری برجستهتر از گذشته جلوه کرد. دادههای ماهوارهای، افزایش SO₂ را همزمان با دادههای ایستگاه شهرری نشان دادند و نزدیکی این نیروگاه به مناطق باقرشهر، کهریزک و بخشهایی از جنوب تهران، آن را به یکی از متهمان اصلی موج اخیر آلودگی تبدیل کرد. مناطقی که خود درگیر انبوهی از منابع آلاینده دیگر هستند، از صنایع کوچک تا بازیافتهای غیرمجاز و سوزاندن پسماند؛ اما وقتی سوخت نیروگاه نیز در این معادله وارد میشود، مجموع اثرات، وضعیت را از وضعیت عادی آلودگی هوای در فصل سرد به شرایط بحرانی آلودگی هوا منتقل میکند.
از نظر فنی، تفاوت اصلی میان گازوئیل و مازوت در میزان گوگرد و ترکیبات سنگین آنهاست. وقتی گازوئیل به غلظتهای چند هزار میلیگرمی گوگرد میرسد (مثل ۶۰۱۲ در ری یا ۶۶۵۷ در پرند) رفتار آلایندگی آن تغییر میکند.
در دادههای منتشرشده، میزان گوگرد گازوئیل مصرفی نیروگاه ری ۶۰۱۲ میلیگرم بر کیلوگرم اعلام شده است، یعنی حدود ۱۲۰ برابر بیشتر از استاندارد یورو۴. این عدد به تنهایی هشداردهنده است، اما زمانی اهمیت آن بیشتر میشود که بدانیم نیروگاه ری در یکی از حساسترین نقاط پیرامونی تهران قرار گرفته؛ درست کنار مناطق پرجمعیت و آسیبپذیری مثل شهرری، باقرشهر، کهریزک و محدودههای صنعتی جنوب غرب پایتخت. همزمانی انتشار SO₂ با افزایش شاخص آلودگی در شهرری، توسط دادههای ماهوارهای (TROPOMI) نیز تأیید شده است. در روزهایی که آلودگی شدت گرفت، لکههای غلظت SO₂ دقیقاً در پیرامون این نیروگاه ظاهر شدند و با افزایش شاخص PM2.5 در ایستگاه شهرری همپوشانی داشتند.
