توسط : مثبت نیوز – امیر قلعه‌نویی زمانی کارش را آغاز کرد که نیاز به تغییر حس می‌شد.
او با شعار بازی تهاجمی و مالکانه روی نیمکت نشست و در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ تا حدود زیادی به هدف خود نزدیک شد. آمار گلزنی، مالکیت توپ و خلق موقعیت نشان می‌دهد که ایران در آسیا توانست چهره‌ای مسلط و کنش‌گرا ارائه دهد. اما کارشناسان همواره یک پرسش کلیدی را مطرح می‌کردند: آیا این مدل در جام جهانی هم جواب می‌دهد؟ تقابل با تیم‌هایی مانند روسیه و تانزانیا تصویری واقعی از سطح تیم ملی ارائه نمی‌داد و فاصله کیفیتی میان این حریفان، امکان ارزیابی دقیق را سخت می‌کرد.
دیدار برابر کیپ‌وِرد اما نشانه‌ای واضح داشت؛ تیم ملی برای جام جهانی دوباره به سمت فوتبال واکنشی می‌رود. اگرچه ایران موقعیت‌های بیشتری ایجاد کرد، اما خود قلعه‌نویی بعد از بازی تأکید کرد که تیمش بیشتر روی ساختار دفاعی تمرین کرده است؛ دقیقاً شبیه همان الگویی که برای مقابله با تیم‌های به‌مراتب قوی‌تر لازم خواهد بود.
این انتخاب از یک منظر منطقی است. تجربه نشان داده فوتبال ایران در مواجهه با حریفان سطح بالا، بیشترین شانس موفقیت را در مدل دفاع-ضدحمله دارد. اما از زاویه‌ای دیگر، این تصمیم کمی عجیب به نظر می‌رسد؛ چراکه ایران در سید دوم قرار دارد و احتمالاً با حداقل دو تیم پایین‌تر از خود بازی خواهد کرد، جایی که نیاز به مدل هجومی بیش از رویکرد واکنشی احساس می‌شود.
نمی‌توان نقش آنتونیو گالیاردی، دستیار ایتالیایی قلعه‌نویی را در این تغییر رویکرد نادیده گرفت. او سال‌ها در فوتبال ایتالیا و در تیم ملی این کشور فعالیت داشته و شناخت کاملی از مدل‌های دفاعی ساختارمند دارد. حضور او می‌تواند دلیل مهمی باشد که چرا کادر فنی تصمیم گرفته قبل از جام جهانی، تمرکز را روی نظم دفاعی و انتقال سریع توپ بگذارد؛ مدلی که احتمالاً در فینال تورنمنت العین نیز تکرار خواهد شد.
