مثبت نیوز – حتی بزرگترین منتقدان مورینیو نیز نمیتوانند اهمیت او را نادیده بگیرند. آقای خاص خالق لحظاتی در فوتبال است که مربیان جدیدی که از آنها به عنوان «نخبههای فوتبال مدرن» یاد میشود، در بالاترین نقطه دوران ورزشی خود نیز قادر به ثبت چنین دستاوردهایی نیستند. افرادی وجود دارند که شخصیتهای ویلن و ضدقهرمانهای کمیکها و قصههای مختلف را به قهرمانان یکنواخت و حوصلهسربر ترجیح میدهند. مورینیو ذاتاً فرد شروری نبود، اما هر کسی که تن صدای او را میشنید و غرورش را تماشا میکرد، متوجه مردی میشد که قرار است یک امضای خاص در فوتبال داشته باشد.
ژوزه مورینیو در برخی رسانهها به «دایناسوری» تشبیه میشود که پس از یک جرقه، برای همیشه خاموش شده است. البته که این دیدگاه تا حد زیادی قابل تامل است. مورینیو به دلیل دوران حضورش در منچستریونایتد، تاتنهام و آاس رم، خودش را در یک آتش خودخواسته گرفتار کرده است. با این حال؛ خبر خوب این است که فوتبال همیشه واقعیتها را نمایان میکند. مردی که در سال 2018 به نابودی استعداد بازیکنان یونایتد متهم شده بود، بهترین رکورد دوران پسافرگوسن را دارد. در مورد تاتنهام، کافیست به صحبتهای آنتونیو کونته و وضعیت فعلی این تیم انگلیسی نگاه کنید. و آاس رم، باشگاهی که فکر میکرد که دو فینال اروپایی جاهطلبی نیست، پس از اخراج دو مربی دیگر، از کابوس دن فریدکین به آغوش کلودیو رانیری پناه برده است.
مورینیو تیمی را انتخاب کرد که هنوز هم در فراهم کردن یک ساختار فوتبالی مناسب دست و پا میزند. او با اد وودوارد (تاجری نابغه اما بدون منطق فوتبالی، به روایت مورینیو)، منچستریونایتدی را ساخت که خیلی زود در داخل و خارج از زمین راهش را گم کرد. او در تاتنهام جانشین سرمربیای شد که معمار تاتنهامِ نوین به شمار میرفت و به لطف او، ورزشگاه یک میلیارد یورویی ساخته شده بود. انتخاب باشگاهی که از مائوریسیو پوچتینو عبور کرده بود، با چه منطقی انجام گرفت؟ آاس رم، اوج وحشتزدگی مورینیو برای دور نشدن از پنج لیگ معتبر اروپایی بود. تیمی که بدون محدودیتهای مالیاش نیز کار آسانی برای رقابت با غولهای متمول ندارد. پیوستن به لیگ ترکیه، آن هم تیمی که قدرت اول کشور نیست، چیزی شبیه به یک پایان بود.
شخصیتهای ضدقهرمان اغلب محبوبیت چندان زیادی ندارند. وقتی در رم بود، یک جمله مهم به زبان آورد: آنچه برای من یک فاجعه است، برای دیگران یک موفقیت بزرگ محسوب میشود!