توسط : مثبت نیوز – ژاپن در سال‌های پایانی جنگ جهانی دوم، تبدیل به پدیده‌ای حیرت‌انگیز برای تحلیل‌گران غربی شده بود.
این کشور با وجود شکست‌های پیاپی، نابودی زیرساخت‌های اقتصادی، و محاصره‌های دریایی، همچنان نمی‌خواست تسلیم شود. جزایر کوچکی که ارتش آمریکا در نبردهایش با ژاپنی‌ها به دست می‌آورد، به بهای خون هزاران سرباز فتح می‌شد. چرا امپراتوری ژاپن، با اینکه از نظر نظامی در آستانه سقوط بود، دست از جنگ برنمی‌داشت؟ و چرا شهروندان ژاپنی تا آخرین قطره‌ی خون می‌جنگیدند؟
فرماندهان آمریکایی با پدیده‌ای رو‌به‌رو بودند که نمی‌توانستند به سادگی در چارچوب منطق نظامی غربی توضیحش دهند. در اروپا حتی نازی‌ها نیز، با تمام جنون ایدئولوژیک‌شان، در برابر شکست نظامی تسلیم شدند. اما ژاپنی‌ها رسما تا دم مرگ می‌جنگیدند. در بسیاری از نبردها، به‌ویژه در جزایری مثل ایوجیما یا اوکیناوا، واحد‌های نظامی ژاپن حتی وقتی کاملا محاصره شده بودند، تسلیم نمی‌شدند. آنها اسیر نمی‌شدند، خودکشی می‌کردند و یا با حملات انتحاری(کامیکازه) آخرین تلاش خود را به قصد ضربه زدن به دشمن انجام می‌دادند.
این تفاوت فاحش در رفتار نظامی و خلق و خوی روانی، دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا را سردرگم کرده بود.
