توسط : مثبت نیوز – نام علیرضا اعرافی کمتر از دیگر چهره‌های روحانی در منازعات سیاسی داخلی مطرح می‌شود. او در تمام سال‌های فعالیت خود در جایگاه‌هایی چون عضویت در مجلس خبرگان رهبری و شورای نگهبان، با پرهیز هوشمندانه از ورود به مباحث چالشی، تصویری آرام و دور از جنجال از خود ساخته است. در حالی که چهره‌هایی مانند سید احمد خاتمی با اظهارات صریح و گاه تند شناخته می‌شوند، اعرافی همواره گزیده‌گو و کم‌حاشیه باقی مانده است.
با این حال، سهم او در سیاست‌ورزی از مسیر نهادهای مذهبی و تربیت طلاب را نمی‌توان نادیده گرفت. او که سالیان طولانی عضو جامعه مدرسین حوزه علیمه قم- یکی از مهم‌ترین نهادهای سیاسی-مذهبی اصولگرایان- بوده است در سه دهه گذشته قدم به قدم مسیر رو به جلویی تا رسیدن به ترکیب شورای نگهبان را طی کرده است.
در دهه ۱۳۷۰، پس از حضور در کلاس‌های فلسفه آیت‌الله مصباح یزدی و تدریس در مدرسه‌ی وابسته به او، به ریاست «مرکز جهانی علوم اسلامی» رسید. نهادی که در سال ۱۳۸۷ با «سازمان مدارس و حوزه‌های علمیه خارج از کشور» ادغام شد و در نهایت «جامعة‌المصطفی العالمیة» از دل آن بیرون آمد. اعرافی از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۷ مدیریت این نهاد بین‌المللی را برعهده داشت و نقش مهمی در گسترش نفوذ علمی و مذهبی ایران در جهان ایفا کرد.
نقطه‌ی عطف بعدی، عضویت در شورای عالی حوزه‌های علمیه در سال ۱۳۹۵ بود؛ همان سالی که به عنوان امام جمعه موقت قم منصوب شد و کمی بعدتر، مدیریت حوزه‌های علمیه سراسر کشور را نیز برعهده گرفت. در آن مقطع، اعرافی به‌طور هم‌زمان دو نهاد تأثیرگذار مذهبی را اداره می‌کرد؛ اعرافی به مدت دو سال هم جامعه المصطفی را اداره می‌کرد و هم حوزه‌های علمیه سراسر کشور.
اما ضلع سوم مثلث رشد جایگاه اعرافی، عضویت در شورای نگهبان است؛ جایگاهی کلیدی که به‌تازگی تمدید هم شده است. افزون بر آن، او در سال‌های اخیر به عنوان نایب‌رئیس دوم مجلس خبرگان رهبری نیز انتخاب شده؛ موقعیتی که نام او را در گمانه‌زنی‌های غیررسمی درباره آینده رهبری در ایران، بیش از پیش پررنگ کرده است.
در مردادماه سال گذشته، دیدار اعرافی با مقام‌های روسی در مسکو، بدون انتشار رسمی جزئیات، این گمانه را تقویت کرد که نقش او فراتر از عناوین رسمی‌اش است. همان‌طور که اخیراً نیز شایعاتی از بازدید او از سایت هسته‌ای فردو پس از حملات نظامی آمریکا منتشر شده؛ اخباری که هرچند تأیید رسمی نیافته‌اند، اما به باور بسیاری، نشانه‌ای از جایگاه حساس و پشت‌پرده او در ساختار قدرت است.
با این همه، اعرافی همچنان به روال همیشگی خود، «چراغ خاموش» حرکت می‌کند؛ آرام، کم‌حرف، اما مؤثر.
