توسط : مثبت نیوز – فیلم روستایی در دقیقه 90 به کن اضافه شده و این اولین بار نیست که یک اثر ایرانی، خارج از لیست اولیه به کن می‌رود.
سال گذشته هم دانه انجیر معابد لحظات آخر به جشنواره کن اضافه شد و مورد اقبال جشنواره کن قرار گرفت. اینکه چرا جشنواره کن چنین امتیازی را برای کارگردانان ایرانی قائل می‌شود هنوز مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد جشنواره فرانسوی زیادی به فیلم‌های ایرانی علاقه نشان می‌دهد و فضای بازی را برای آن‌ها باز کرده است.
فضای بازی که بیش از حد خوشبینانه است اگر آن را بدون نگاه سیاسی تماشا نکنیم. اینکه جشنواره فرانسوی دو فیلم ایران را به کن می‌برد و یکی از آن‌ها با مجوز و دیگری بدون مجوز است، نشان می‌دهد استراتژی سال گذشته جشنواره فرانسوی برای صرفاً بها دادن به فیلم‌های زیرزمینی ایران شکست خورده و سطح کیفی زیرزمینی‌ها به حدی پایین بوده که نمی‌شود تنها آن‌ها را وارد بازی کرد.
از طرفی کارگردان‌هایی مانند روستایی هم از این فرصت استفاده می‌کنند و با فرش قرمزهای فرانسوی عکس یادگاری می‌گیرند. با همه این اتفاقات، باید بیش از حد خوشبین باشیم اگر فیلم روستایی را بدون درون‌مایه‌های برای جشنواره اروپایی بدانیم.
آنطور که از داستان زن و بچه پیداست، این فیلم را می‌توان ذیل درام-اجتماعی‌های سینمای دهه نود شمسی دسته‌بندی کرد و این موضوع نشان می‌دهد سینمای روستایی با این اثر تغییری جدی (حداقل از نظر ژانر) نکرده است.
داستان این اثر درباره یک پرستار بیوه به نام مهناز (پریناز ایزدیار) است که به تنهایی فرزندانش را بزرگ می‌کند و با پسر سرکش خود درگیر است. در حالی که او برای ازدواج با یک راننده آمبولانس، حمید (با بازی پیمان معادی)، آماده می‌شود، پسرش علیار از مدرسه اخراج می‌شود. وقتی یک تصادف تلخ همه‌چیز را زیر و رو می‌کند.
تمرکز این اثر به قدری روی شخصیت مادر است که حتی می توان نام این فیلم را مادر بچه عنوان کرد.
روستایی مانند باقی آثارش فیلمنامه اثر را خودش نوشته و باید دید به مانند برادران لیلا می‌خواهد اثر را از دیالوگ‌های شعاری پر کند یا قرار است اثری به انسجام متری شیش و نیم بسازد.
سید‌جمال ساداتیان تهیه‌کنندگی این اثر را برعهده گرفته است و از بازیگران اصلی آن می‌توان به پریناز ایزدیار، پیمان معادی، فرشته صدرعرفایی و حسن پورشیرازی اشاره کرد.
توزیع برادران لیلا را پخش‌کننده فرانسوی-آلمانی Wild Bunch برعهده گرفت، اما توزیع‌کننده برادران لیلا نتوانست فروشی بهتر از 840 هزار دلار را نصیب این فیلم کند(بر اساس میانگین قیمت دلار در سال‌های 1401 و 1402، این رقم حدود 42 میلیارد تومان می‌شود).
این در حالی است که بنا به گفته نوروزبیگی، تهیه‌کننده دیگر فیلم، برادران لیلا نزدیک به 30 میلیارد تومان هزینه ساختش بوده و یکی از گران‌ترین درام‌های اجتماعی در ایران به حساب می‌آید. کنار هم گذاشتن 42 میلیارد تومان (فروش ناخالص اثر در فرانسه) و 30 میلیارد تومان هزینه فیلم، برادران لیلا را به یک شکست مالی جدی برای تهیه‌کنندگان آن، یعنی جواد نوروزبیگی و سعید روستایی، بدل می‌کند. حجم شکست فیلم زمانی روشن می‌شود که نگاهی به میزان فروش متری شیش و نیم در سال 1398 بیندازیم؛ فیلم روستایی حدود 27 میلیارد تومان در آن سال فروخت (بر اساس قیمت دلار در سال 1398، رقمی نزدیک به 2 میلیون دلار میزان فروش این اثر می‌شود) و این در حالی بود که تنها 7 میلیارد تومان هزینه تولید اثر شد و این یعنی فروشی 4 برابری.
