توسط : مثبت نیوز – سوژه‌های واقعی زیادی منتظر دوربین فیلمسازان هستند تا با قصه‌گویی آنها روی پرده بروند و سینمای رئالیستی (واقعگرا) را بهبود ببخشند.
روز دوم چهلمین جشنواره فجر. کاظم دانشی که در آن زمان بین اهالی فرهنگ و هنر شناخته شده نبود، فیلم اولش را که با سوژه اجتماعی ساخته شده روی پرده برد؛ داستانی که برگرفته از یک اتفاق واقعی در اصفهان بود و به سال 1390 برمیگشت. او در اولین تجربه کارگردانی‌اش دست روی یک موضوع حساس گذاشت و بهقول معروف لبه پرتگاه حرکت کرد.
فیلم‌های سینمایی واقعگرا بر اساس سه دیدگاه تولید می‌شوند. اولین نگاه خود واقعیت است؛ برای مثال فیلم سینمایی «اتاقک گلی» به کارگردانی محمد عسگری براساس یک رویداد واقعی ساخته شده. این اثر به بخشی از خاطرات تهیه‌کننده‌اش داود صبوری، از دوران جنگ ایران و عراق و عملیات آزادسازی یک روستا اشاره دارد یا فیلم «سرهنگ ثریا» به کارگردانی لیلی عاج داستان مادری را روایت کرد که فرزندش در پادگان اشرف است و قصد دارد نجاتش دهد. نگاه دوم برداشت از واقعیت است؛ برای مثال فیلم «بیبدن» به کارگردانی مرتضی علیزاده با الهام از یک اتفاق واقعی ساخته شده، اما نگاه و قصه فیلمساز در آن دخیل شده. سال گذشته هم فیلم «بچه مردم» به کارگردانی محمود کریمی در جشنواره فجر اکران شد که نگاهی به زندگی بچه‌های بهزیستی داشت. کریمی در اولین فیلم سینماییاش از یک داستان واقعی کمک گرفت و قصه خودش را در آن جای‌داده است. مورد سوم به آثار بیوگرافی برمیگردد که عمدتاً فیلم‌های دفاع مقدسی را شامل میشود، برای مثال در چند سال اخیر فیلم «موقعیت مهدی» به کارگردانی هادی حجازیفر با تمرکز بر زندگی شهید مهدی باکری، «غریب» به کارگردانی محمدحسین لطیفی با نگاهی به زندگی شهید محمد بروجردی، «آسمان غرب» به کارگردانی محمد عسگری از زندگی علی‌اکبر شیرودی و… ساخته شده است. البته جدای از آثار دفاع مقدسی، درباره افراد دیگری هم فیلم بیوگرافی ساخته شده اما تعدادشان از انگشتان دست کمتر است، برای مثال سال 1400 فیلم سینمایی «بیرو» با تمرکز بر زندگی علیرضا بیرانوند، دروازهبان تیم ملی ایران ساخته شد. در همان سال محمدرضا شفاه «هناس» را در جشنواره فجر نمایش داد که درباره ترور شهید داریوش رضایی‌نژاد بود.
